در سال‌هاي اخير توجه به نظريه و نقد در مطالعات ادبي به نحوي بارز در ايران افزايش يافته است. نگاهي گذرا به فهرست كتاب‌هاي تأليف يا ترجمه شده در حوزة ادبيات، به روشني حكايت از آن دارد كه محققان و دانشجويان به منابعي اقبال نشان داده‌اند كه نظريه‌هاي ادبي و شيوه‌هاي نقد ادبي را تبيين يا معرفي مي‌كنند. به موازات اين تحول، همچنين شاهد برگزاري جلسات متعدد نقد داستان و شعر از سوي انجمن‌ها و محافل گوناگونِ ادبي هستيم و اين نيز حاكي از توجه به حوزة‌ نقد در رشتة ادبيات است. اين در حالي است كه هنوز نظريه و نقد ادبي جايگاه شايسته‌اي در مجموعة نظام رسمي و دانشگاهي ندارد. براي رفع كاستي‌هاي موجود در زمينة مطالعات نقد ادبي، براي نخستين‌بار در كشور، مركز تحقيقات زبان و ادبيات فارسي دانشگاه تربيت مدرس موفق شد با همكاري جمعي از استادان برجستة دانشگاه‌هاي سراسر ايران مجوز تأسيس «انجمن علمي نقد ادبي ايران» رادريافت كند. گفتني است فصلنامه علمی پژوهشی نقدادبی نیز از بهار سال1387به چاپ می رسد.